آیین نامه حفاظتی کارگاه های ساختمانی – بخش دوم
ماده 11- ﻗـﺮار دادن و اﻧﺒـﺎر ﻛـﺮدن وﺳـﺎﻳﻞ ﻛـﺎر، ﻣﺼـﺎﻟﺢ ﺳـﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ و ﻧﺨﺎﻟـﻪ ﻫـﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ در ﻣﻌﺎﺑﺮ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﺠﺎز ﻧﻴﺴﺖ و ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﻧﺠﺎم اﻳﻦ اﻣﺮ ﺑﺮای ﻣﺪت ﻣﻮﻗـﺖ و ﻣﺤﺪود اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻄ زﻳﺮ اﻗﺪام ﮔﺮدد:
- ﻣﺠﻮز ﻻزم از ﻣﺮﺟﻊ ﺻﺪور ﭘﺮواﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و ﺳـﺎﻳﺮ ﻣﺮاﺟـﻊ ذی رﺑـﻄ و ﻣﺴـﺌﻮل اﺧﺬ ﮔﺮدد.
- ﻧﺤﻮه ﻗﺮار دادن، ﭼﻴـﺪن ﻳـﺎ رﻳﺨـﺘﻦ اﻳـﻦ وﺳـﺎﻳﻞ و ﻣﺼـﺎﻟﺢ و اﻧﺘﺨـﺎب ﻣﻜـﺎن آن ﺑـﻪ ﺗﺮﺗﻴﺒﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺣﻮادﺛﻲ ﺑﺮای ﻋﺎﺑﺮان و وﺳﺎﻳﻞ ﻧﻘﻠﻴﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﻴﺎورد و در اﻃـﺮاف آن ﻧﺮده ﻫﺎی ﻣﺘﺤﺮک و وﺳﺎﻳﻞ ﻛﻨﺘﺮل ﻣﺴﻴﺮ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺎﺑﻠﻮﻫﺎ و ﻋﻼﻳﻢ ﻫﺸـﺪار دﻫﻨـﺪه ﻛﻪ در ﺷﺐ و روز از ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻗﺎﺑﻞ روﻳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﺼﺐ ﮔﺮدد.
ماده 12-ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺳﻘﻮﻃ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ و اﺑﺰار ﻛﺎر ﺑـﺮ روی ﻛـﺎرﮔﺮان و اﻓـﺮادی ﻛــﻪ در ﻣﺤﻮﻃــﻪ ﻛﺎرﮔــﺎه ﺳــﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ از ﻣﺠــﺎور ﺳــﺎﺧﺘﻤﺎن در دﺳــﺖ ﺗﺨﺮﻳــﺐ، اﺣﺪاث و ﻳﺎ ﺗﻌﻤﻴﺮ و ﺑﺎزﺳﺎزی ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻚ ﺳﺮﭘﻮش ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ ﺑﺎ ﻋـﺮض و اﺳﺘﺤﻜﺎم ﻛﺎﻓﻲ از ﺷﺒﻜﻪ ﻓﻠﺰی ﻳﺎ از ﺟﻨﺲ اﻟﻮار ﭼﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻄ زﻳﺮ در دﻳﻮاره اﻃﺮاف ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻧﺼﺐ ﮔﺮدد:
- ﺳﺮﭘﻮش ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ارﺗﻔﺎع و وﺿﻌﻴﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﭼﻨﺎن ﻃﺮاﺣـﻲ و ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد ﻛﻪ در اﺛﺮ رﻳﺰش ﻣﺼﺎﻟﺢ و اﺑﺰار ﻛﺎر ﺑﺮ روی آن ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄـﺮی ﻣﺘﻮﺟـﻪ اﻓﺮادی ﻛﻪ از زﻳﺮ آن ﻋﺒﻮر ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ، ﻧﮕﺮدد.
- زاوﻳﻪ ﺳﺮﭘﻮش ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ اﻓﻘﻲ ﻣﻲ ﺗﻮان ﺑﻴﻦ ٣٠ ﺗﺎ ۴۵ درﺟـﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن اﺧﺘﻴﺎر ﻧﻤﻮد.
ماده 13-اﺣﺪاث راه رو ﺳﺮﭘﻮﺷﻴﺪه ﻣﻮﻗﺘﻲ در اﻣﺘـﺪاد ﻣﻌﺒـﺮ ﻋﻤـﻮﻣﻲ ﻣﺠـﺎور ﻛﺎرﮔـﺎه ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ در ﻣﻮارد زﻳﺮ ﺿﺮوری اﺳﺖ:
- ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن در دﺳﺖ ﺗﺨﺮﻳﺐ از ﻣﻌﺒﺮ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻛﻤﺘـﺮ از ۴٠ درﺻـﺪ ارﺗﻔﺎع اوﻟﻴﻪ آن ﺑﺎﺷﺪ.
- در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن در دﺳﺖ اﺣﺪاث ﻳﺎ ﺗﻌﻤﻴﺮ و ﺑﺎزﺳﺎزی ﻛﻤﺘﺮ از ٢۵ درﺻﺪ ارﺗﻔﺎع ﻧﻬﺎﻳﻲ آن ﺑﺎﺷﺪ.
- در ﻣﻮاردی ﻛﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن در دﺳﺖ ﺗﺨﺮﻳﺐ ، اﺣﺪاث ﻳﺎ ﺗﻌﻤﻴﺮ و ﺑﺎزﺳـﺎزی از ﻣﻌﺎﺑﺮ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﻧﺼﺎب ﻫﺎی ﻣﻘﺮر در ﺑﻨـﺪﻫﺎی (اﻟـﻒ) و (ب) ﺑﺎﺷـﺪ، اﻣـﺎ ﺑـﺎ ﺗﻮﺟــﻪ ﺑــﻪ ﺷــﺮاﻳﻄ و ﻣﻘﺘﻀــﻴﺎت ﺧــﺎص، ﺑــﻪ ﻧﻆــﺮ ﺑــﺎزرس ﻛــﺎر ﻳــﺎ ﻣﺮاﺟــﻊ ﺻــﺪور ﭘﺮواﻧــه ﺳــﺎﺧﺘﻤﺎن ﻳــﺎ ﻣﻬﻨــﺪس ﻧــﺎﻇﺮ، راه روی ﺳﺮﭘﻮﺷــﻴﺪه ﻣــﻮﻗﺘﻲ ﺿــﺮوری ﺗﺸــﺨﻴﺺ داده ﺷﻮد.
ماده 14-راه روﻫﺎی ﺳﺮﭘﻮﺷﻴﺪه ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺎده (١٣) دارای ﺷﺮاﻳﻄ زﻳﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ:
- ارﺗﻔﺎع راه روی ﺳﺮﭘﻮﺷﻴﺪه ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻛﻤﺘﺮ از (۵/٢) ﻣﺘﺮ و ﻋﺮض آن ﻧﻴـﺰ ﻧﺒﺎﻳـﺪ ﻛﻤﺘـﺮ از (۵/١) ﻣﺘﺮ و ﻳﺎ ﻋﺮض ﭘﻴﺎده روی ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺎﺷﺪ.
- راه رو ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺎﻗﺪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺑﻮده و دارای روﺷﻨﺎﻳﻲ ﻻزم ﻃﺒﻴﻌـﻲ ﻳـﺎ ﻣﺼـﻨﻮﻋﻲ داﻳﻤﻲ ﺑﺎﺷﺪ.
- ﺳــﻘﻒ راه رو ﺑﺎﻳــﺪ ﺗﻮاﻧــﺎﻳﻲ ﺗﺤﻤــﻞ ﺣــﺪاﻗﻞ ٧٠٠ ﻛﻴﻠــﻮﮔﺮم ﺑــﺮ ﻣﺘــﺮ ﻣﺮﺑــﻊ ﻓﺸــﺎر را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺑﻪ ﻋﻼوه ﺳﺎﻳﺮ ﻗﺴﻤﺖ ﻫـﺎی آن ﻧﻴـﺰ ﺑﺎﻳـﺪ ﺗﺤﻤـﻞ ﺑـﺎر ﻣﺮﺑـﻮﻃ و ﻓﺸـﺎر ﻣﺬﻛﻮر را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
- ﺳﻘﻒ راه رو ﺑﺎﻳﺪ از اﻟﻮار ﺑﻪ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﺣﺪاﻗﻞ ۵ ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه و اﻟﻮارﻫﺎ ﻃﻮری در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ از رﻳﺰش ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ داﺧـﻞ راه رو ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻳﺪ.
- اﻃﺮاف ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﺳﻘﻒ راه رو ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ دﻳﻮاره ﺷﻴﺐ داری از ﭼﻮب ﻳﺎ ﺷـﺒﻜﻪ ﻓﻠﺰی ﻣﻘﺎوم ﻣﺤﺼﻮر ﺑﺎﺷﺪ. زاوﻳﻪ اﻳﻦ ﺣﻔﺎﻇ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﻣﻲ ﺗـﻮان ﺑـﻴﻦ ٣٠ ﺗـﺎ ۴۵ درﺟﻪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﺧﺎرج اﺧﺘﻴﺎر ﻧﻤﻮد .
- در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ راه رو دارای درﻫﺎی ﺟﺎﻧﺒﻲ ﺑﺮای ورود و ﺧﺮوج ﻣﺼﺎﻟﺢ و ﻧﺨﺎﻟﻪ ﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ و ﻏﻴﺮه ﺑﺎﺷﺪ، اﻳﻦ درﻫﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﻮاره ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻣﮕـﺮ در ﻣـﻮارد ﻣـﺬﻛﻮر ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻳﺪ.
ﻣــﺎده ١۵- ﻛﻠﻴــﻪ ﭘﺮﺗﮕــﺎه ﻫــﺎ و دﻫﺎﻧــﻪ ﻫــﺎی ﺑــﺎز در ﻗﺴــﻤﺖ ﻫــﺎی ﻣﺨﺘﻠــﻒ ﻛﺎرﮔــﺎه ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ و ﻣﺤﻮﻃﻪ آن ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺧﻄﺮ ﺳـﻘﻮﻃ اﻓـﺮاد را در ﺑﺮدارﻧـﺪ، ﺑﺎﻳـﺪ ﺗـﺎ زﻣـﺎن ﻣﺤﺼﻮر ﺷﺪن ﻳﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺷﺪن ﻧﻬﺎﻳﻲ و ﻳﺎ ﻧﺼﺐ ﺣﻔﺎﻇ ﻫﺎ، ﭘﻮﺷﺶ ﻫـﺎ و ﻧـﺮده ﻫـﺎی داﻳﻢ و اﺻﻠﻲ، ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻧﺮده ﻫﺎ ﻳﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﻫﺎی ﻣﻮﻗـﺖ ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﻣﺤﻜـﻢ و ﻣﻨﺎﺳـﺐ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﮔﺮدﻧﺪ.
ﻣﺎده ١۶- ﻧﺮده ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ ﻣﻮﻗﺖ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺎده (١۵) ﺑﺎﻳﺪ دارای ﺷﺮاﻳﻄ زﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ:
- ارﺗﻔﺎع آن در ﻣﻮرد راه ﭘﻠﻪ ﻫﺎ و ﺳﻄﻮح ﺷﻴﺐ دار ﺣﺪاﻗﻞ (٧۵) ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ و در ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮارد ﺣﺪاﻗﻞ (٩٠) ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.
- در ﻓﻮاﺻﻞ ﺣﺪاﻛﺜﺮ (٢) ﻣﺘﺮ ، دارای ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎی ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺎﺷﺪ.
- در اﺟﺰای آن ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎی ﺗﻴﺰ و ﺑﺮﻧﺪه وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻣﺎده ١٧- ﭘﻮﺷﺶ ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ ﻣﻮﻗﺖ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺎده (١۵) ﺑﺎﻳﺪ دارای ﺷﺮاﻳﻄ زﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ:
- در ﻣﻮرد دﻫﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﺎز ﺑﺎ اﺑﻌﺎد ﻛﻤﺘﺮ از (۴۵) ﺳـﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘـﺮ، ﺗﺨﺘـﻪ ﻳـﺎ اﻟﻮارﻫـﺎی ﭼﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺣﺪاﻗﻞ (۵/٢) ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ.
- در ﻣﻮرد دﻫﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﺎز ﺑﺎ اﺑﻌﺎد ﺑﻴﺸـﺘﺮ از (۴۵) ﺳـﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘـﺮ، ﺗﺨﺘـﻪ ﻳـﺎ اﻟﻮارﻫـﺎی ﭼﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺣﺪاﻗﻞ (۵) ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ.
ﻣﺎده ١٨- در ﻣﻮاردی ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺳﻘﻮﻃ و رﻳﺰش ﻣﺼﺎﻟﺢ و اﺑﺰار ﻛﺎر از روی ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻫﺎ و ﺳﻜﻮﻫﺎی ﻛﺎر ﻳﺎ ﻟﺒﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎه ﻫﺎ و دﻫﺎﻧﻪ ﻫﺎی ﺑﺎز وﺟﻮد داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ ، ﺑﺎﻳـﺪ ﻧﺴـﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﺼـﺐ ﭘﺎﺧﻮرﻫـﺎی ﭼـﻮﺑﻲ ﺑـﻪ ﺿـﺨﺎﻣﺖ ﺣـﺪاﻗﻞ (۵/٢) ﺳـﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘـﺮ و ارﺗﻔـﺎع (١۵) ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ اﻗﺪام ﺷﻮد.
ﻣﺎده ١٩ـ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻗﺒﻞ از زدن ﺳﻘﻒ ﻫﺎی داﻳﻢ ، ﻧﻴﺎز ﺑﻪ اﻳﺠﺎد ﺳـﻜﻮی ﻛـﺎر در ﻣﺤـﻞ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺎﻳﺪ از اﻟﻮارﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺿﺨﺎﻣﺖ (۵) و ﻋﺮض (٢۵) ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘـﺮ ﻛـﻪ در ﻛﻨـﺎر ﻫـﻢ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﺑﺴﺘﻪ و ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ، اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.
ﻣﺎده ٢٠- ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺧﻄﺮ ﺑﺮق ﮔﺮﻓﺘﮕﻲ و ﻛﺎﻫﺶ اﺛﺮات زﻳﺎن آور ﻣﻴـﺪان ﻫـﺎی اﻟﻜﺘﺮوﻣﻐﻨﺎﻃﻴﺴﻲ ﻧﺎﺷﻲ از ﺧﻄﻮﻃ ﺑﺮق ﻓﺸﺎر ﻗـﻮی، ﺑﺎﻳـﺪ ﻣﻘـﺮرات ﻣﺮﺑـﻮﻃ ﺑـﻪ ﺣـﺮﻳﻢ ﺧﻄﻮﻃ اﻧﺘﻘﺎل و ﺗﻮزﻳﻊ ﻧﻴﺮوی ﺑﺮق، در ﻛﻠﻴﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ و ﻧﻴﺰ در ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﻣﺤـﻞ اﺣﺪاث ﺑﻨﺎﻫﺎ و ﺗﺎﺳﻴﺴﺎت، رﻋﺎﻳﺖ ﮔﺮدد .
ﻣﺎده ٢١- ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ در ﻣﺠﺎورت ﺧﻄﻮﻃ ﻫـﻮاﻳﻲ ﺑـﺮق ﻓﺸـﺎر ﺿﻌﻴﻒ ، ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﻪ اﻃﻼع ﻣﺴﺌﻮﻻن و ﻣﺮاﺟﻊ ذی رﺑـﻄ رﺳـﺎﻧﺪه ﺷـﻮد ﺗـﺎ اﻗـﺪاﻣﺎت اﺣﺘﻴﺎﻃﻲ ﻻزم از ﻗﺒﻴﻞ ﻗﻄﻊ ﺟﺮﻳﺎن، ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻮﻗﺖ ﻳﺎ داﻳﻢ ﻣﺴﻴﺮ ﻳﺎ روﻛﺶ ﻛﺮدن ﺧﻄـﻮﻃ ﻣﺠﺎور ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎ ﻣـﻮاد ﻣﻨﺎﺳـﺐ از ﻗﺒﻴـﻞ ﻟﻮﻟـﻪ ﻫـﺎی ﭘﻠـﻲ اﺗـﻴﻠﻦ ﻳـﺎ ﺷـﻴﻠﻨﮓ ﻫـﺎی ﻻﺳﺘﻴﻜﻲ و ﻏﻴﺮه اﻧﺠﺎم ﺷﻮد.
ﻣﺎده ٢٢- ﻛﻠﻴﻪ ﻫﺎدی ﻫﺎ ، ﺧﻄﻮﻃ و ﺗﺎﺳﻴﺴـﺎت ﺑﺮﻗـﻲ در ﻣﺤﻮﻃـﻪ و ﺣـﺮﻳﻢ ﻋﻤﻠﻴـﺎت ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮق دار ﻓﺮض ﺷﻮﻧﺪ، ﻣﮕﺮ آن ﻛﻪ ﺧﻼف آن ﺛﺎﺑﺖ ﮔﺮدد.
ﻣﺎده ٢٣- ﻛﻠﻴﻪ ﻛﺎرﮔﺎه ﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ ﻛﻼه و ﻛﻔﺶ اﻳﻤﻨﻲ ﺑﺎﺷـﻨﺪ . ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺷﺮاﻳﻄ و ﻧﻮع ﻛﺎر اﻗﺘﻀﺎ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﺳﺎﻳﺮ وﺳﺎﻳﻞ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻓﺮدی از ﻗﺒﻴﻞ دﺳﺘﻜﺶ ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ، ﻋﻴﻨﻚ، ﻧﻘﺎب ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ، ﻣﺎﺳﻚ ﺗﻨﻔﺴﻲ ﺣﻔﺎﻇﺖ، ﭼﻜﻤـﻪ و ﻧﻴﻢ ﭼﻜﻤﻪ ﻻﺳﺘﻴﻜﻲ، ﻛﻤﺮ ﺑﻨﺪ اﻳﻤﻨﻲ، ﻃﻨﺎب ﻣﻬﺎر و ﻃﻨﺎب ﻧﺠﺎت ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺿﻮاﺑﻄ آﻳـﻴﻦ ﻧﺎﻣﻪ وﺳﺎﻳﻞ ﺣﻔﺎﻇﺖ اﻧﻔﺮادی ﺑﺎﻳﺪ در اﺧﺘﻴﺎر ﻛﺎرﮔﺮان ﻗﺮار داده ﺷﻮد.
