دارﺑﺴﺖ ﻧﺮدﺑﺎﻧﻲ و نردبان

 ﻣﺎده ١۶٣- دارﺑﺴﺖ ﻧﺮدﺑﺎﻧﻲ ﻓﻘﻄ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮای ﻛﺎرﻫﺎی ﺳﺒﻜﻲ ﺑﻪ ﻛﺎر رود ﻛـﻪ در آن از ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻛﻤﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻣـﻲ ﺷـﻮد و ﺑـﻪ ﻃـﻮر ﻛﻠـﻲ ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﺮای اﻧﺠـﺎم ﻛـﺎر ﻣـﻮرد ﻧﻆـﺮ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎﺷﺪ (ﻣﺎﻧﻨﺪ رﻧﮓ ﻛﺎری، ﮔﭻ ﻛﺎری و اﻣﺜﺎل آن).

ﻣﺎده ١۶۴- ﻧﺮدﺑﺎن ﻫﺎی دو ﻃﺮﻓﻪ ای ﻛﻪ ﺑﺮای ﭘﺎﻳﻪ ﻫـﺎی دارﺑﺴـﺖ ﻧﺮدﺑـﺎﻧﻲ ﺑـﻪ ﻛـﺎر ﻣﻲ روﻧﺪ ﺿﻤﻦ آن ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ دارای ﻣﻘﺎوﻣﺖ و اﺳﺘﺤﻜﺎم ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ دارای ﻳﻜﻲ از دو ﺷﺮﻃ زﻳﺮ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﺷﻨﺪ:

اﻟﻒ- ﻳﺎ در ﻋﻤﻘﻲ از زﻣﻴﻦ ﻓﺮورﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ در ﻧﻆﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻮع ﺧـﺎک ﺗﻌﻴـﻴﻦ ﻣـﻲ ﺷﻮد.

ب – ﻳﺎ ﺑﻪ ﺷﻴﻮه ای روی زﻳﺮ ﭘﺎﻳﻪ ای ﻫﺎ ﻳﺎ ﺗﺨﺘﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻗﺮار داده ﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ دو ﭘﺎﻳـﻪ ﻫﺮ ﻧﺮدﺑﺎن روی ﺳﻄﺢ ﺗﺮاز ﻗﺮار ﮔﻴﺮﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎی آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺤﻜﻤـﻲ ﻣﻬـﺎر ﮔﺮدﻧﺪ ﺗﺎ از ﻟﻐﺰﻳﺪﻧﺸﺎن ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﺷﻮد.

ﻣﺎده ١۶۵- در ﻣﻮاردی ﻛﻪ از ﻧﺮدﺑـﺎن دو ﻃﺮﻓـﻪ ﺑـﺮای ا ﻳﺠـﺎد دارﺑﺴـﺖ اﺳـﺘﻔﺎده ﻣـﻲ ﺷﻮد ﻧﺒﺎﻳﺪ ارﺗﻔﺎع دارﺑﺴﺖ از (2/5) ﻣﺘﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ . ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺨﺘﻪ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺑﺎﻳـﺪ در ﺳﻄﺢ ﺗﺮاز ﻗﺮار داده ﺷﺪه و از ﭘﻠﻪ ﺳﻮم ﺑﺎﻻی ﻧﺮدﺑﺎن ﻫﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻗﺮار ﻧﮕﻴﺮد.

ﻣﺎده ١۶۶- از دارﺑﺴﺖ ﻫﺎی ﻧﺮدﺑﺎﻧﻲ ﻧﺒﺎﻳـﺪ در ﻫـﺮ زﻣـﺎن ﺑـﻴﺶ از ﻳـﻚ ﻧﻔـﺮ اﺳـﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.

ﻧﺮدﺑﺎﻥ

 ﻣﺎده ١۶٧- ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎ و ﭘﻠﻪ ﻫﺎی ﻧﺮدﺑﺎن ﭼﻮﺑﻲ ﺑﺎﻳـﺪ از ﭼـﻮب ﻣﺮﻏـﻮب ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺷـﺪه و اﻟﻴﺎف ﭼﻮب در ﺟﻬﺖ ﻃﻮل ﻗﻄﻌﺎت ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ اﺟﺰای ﻧﺮدﺑﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺎﻗﺪ ﻫـﺮ ﮔﻮﻧـﻪ ﻋﻴﺐ و اﻳﺮاد ﻇﺎﻫﺮی از ﻗﺒﻴﻞ ﺗﺮک، ﺷﻜﺴﺘﮕﻲ و ﭘﻮﺳﻴﺪﮔﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺎده ١۶٨- ﭘﻠﻪ ﻫﺎی ﻧﺮدﺑﺎن ﭼﻮﺑﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻛﺎم و زﺑﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺤﻜﻢ ﺑـﻪ ﭘﺎﻳـﻪ ﻫﺎ ﻣﺘﺼﻞ ﮔﺮدﻳﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ از ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮدن ﻧﺮدﺑﺎن ﭼﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﭘﻠﻪ ﻫﺎی آن ﻓﻘﻄ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻣﻴﺦ و ﭘﻴﭻ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدداری ﮔﺮدد.

ﻣﺎده ١۶٩- ﭘﻠﻪ ﻫﺎی ﻧﺮدﺑﺎن ﻓﻠﺰی ﺑﺎﻳﺪ ﻋـﺎج دار ﺑﺎﺷـﻨﺪ ﺗـﺎ از ﻟﻐـﺰش ﭘـﺎ ﺑـﺮ روی آﻧﻬـﺎ ﭘﻴﺶ ﮔﻴﺮی ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻳﺪ.

ﻣﺎده ١٧٠- ﻧﺮدﺑﺎن دو ﻃﺮﻓﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ ﺿﺎﻣﻦ ﻳﺎ ﻗﻴﺪی ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ از ﺑﺎز ﺷﺪن ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﻧﻤﺎﻳﺪ. ﺿﻤﻨﺎ در ﺣﺎﻟﺖ ﺑـﺎز ﻧﺒﺎﻳـﺪ ارﺗﻔـﺎع آن از (٣) ﻣﺘـﺮ ﺑﻴﺸـﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺎده ١٧١- ﻃﻮل ﻧﺮدﺑﺎن ﻳﻚ ﻃﺮﻓﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺣﻤﻞ ﻧﺒﺎﻳﺪ از ده ﻣﺘﺮ ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﻣﺎده ١٧٢- ﭘﻠﻪ ﻫﺎ و ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎی ﻧﺮدﺑﺎن ﺑﺎﻳﺪ از ﻣﻮاد روﻏﻨﻲ و ﻟﻐﺰﻧﺪه ﻋﺎری ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﻣﺎده ١٧٣- از رﻧﮓ ﻛﺮدن ﻧﺮدﺑـﺎن ﭼـﻮﺑﻲ ﻛـﻪ ﺑﺎﻋـﺚ ﭘﻮﺷـﻴﺪه ﺷـﺪن ﻧـﻮ اﻗﺺ آن ﻣـﻲ ﮔﺮدد، ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدداری ﺑـﻪ ﻋﻤـﻞ آﻳـﺪ و ﺑـﺮای ﻣﺤﺎﻓﻆـﺖ آن از ﭘﻮﺳـﻴﺪﮔﻲ، ﺑﺎﻳـﺪ از ﻣـﻮاد ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺷﻔﺎف اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.

ﻣﺎده ١٧۴- ﻧﺮدﺑﺎن ﻫﺎی ﻓﻠﺰی ﺑﺎﻳـﺪ ﺑـﻪ وﺳـﻴﻠﻪ ﺿـﺪ زﻧـﮓ ﻳـﺎ ﻣـﻮاد ﻣﻨﺎﺳـﺐ دﻳﮕـﺮ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮردﮔﻲ و زﻧﮓ زدﮔﻲ ﻣﺤﺎﻓﻆﺖ ﺷﻮﻧﺪ، ﻣﮕﺮ آن ﻛﻪ از ﻓﻠﺰات زﻧﮓ ﻧﺰن از ﻗﺒﻴـﻞ آﻟﻮﻣﻴﻨﻴﻮم ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﻣﺎده ١٧۵- ﻧﺮدﺑﺎﻧﻲ ﻛﻪ روی ﻳﻚ ﭘﺎﻳﻪ ﺗﻚ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ اﺗﺼﺎل ﭼﻮب ﻫﺎی اﻓﻘﻲ ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.

ﻣﺎده ١٧۶- دو ﻧﺮدﺑﺎن ﻛﻮﺗﺎه ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ و ﺑﻪ ﺟﺎی ﻧﺮدﺑـﺎن ﺑﻠﻨـﺪ ﺑـﻪ ﻛـﺎر ﺑـﺮده ﺷﻮﻧﺪ.

ﻣﺎده ١٧٧- از اﻓﺰودن ارﺗﻔﺎع ﻧﺮدﺑﺎن ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻗﺮار دادن ﺟﻌﺒﻪ ﻳـﺎ ﺑﺸـﻜﻪ و ﻧﻆـﺎﻳﺮ آن در زﻳﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎی آن ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدداری ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻳﺪ.

ﻣﺎده ١٧٨- ﻧﺮدﺑﺎن دو ﻃﺮﻓﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺟﻤﻊ ﻛـﺮدن دو ﺿـﻠﻊ آن ﺑـﺮ روی ﻫـﻢ ، ﺑـﻪ ﺟـﺎی ﻧﺮدﺑﺎن ﻳﻚ ﻃﺮﻓﻪ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﺮده ﺷﻮد.

ﻣﺎده ١٧٩- ﻟﻮﻻ ﻫﺎی ﺑﺎﻻی ﻧﺮدﺑـﺎن دو ﻃﺮﻓـﻪ ﺑﺎﻳـﺪ در ﻓﻮاﺻـﻞ ﻣﻨﺎﺳـﺐ روﻏـﻦ ﻛـﺎری ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﺮﻛﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﻲ اﻧﺠﺎم و از ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪن آﻧﻬﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻳﺪ.

ﻣﺎده ١٨٠- از ﻧﺮدﺑﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﻠﻪ ﻫـﺎی آن در رﻓﺘـﻪ و ﻣﻌﻴـﻮب اﺳـﺖ و ﻳـﺎ ﻓﺎﻗـﺪ ﻳـﻚ ﭘﻠـﻪ اﺳﺖ و ﻳﺎ اﻳﻨﻜﻪ ﭘﺎﻳﻪﻫﺎی آن دارای ﻧﻘـﺺ، ﺗـﺮک و ﺷﻜﺴـﺘﮕﻲ اﺳـﺖ، ﺑـﻪ ﻫـﻴﭻ وﺟـﻪ ﻧﺒﺎﻳﺴﺘﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد. ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﺮدﺑﺎن ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﻧﻴﺴـ ﺖ، ﺑﺎﻳـﺪ ﻓـﻮرا آن را ﻣﻌـﺪوم ﻧﻤﻮد ﺗﺎ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺴﻲ ﻗﺮار ﻧﮕﻴﺮد.

ﻣﺎده ١٨١- در ﻧﺮدﺑﺎن ﻫﺎی ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺮای ﻫﺮ (٩) ﻣﺘﺮ ارﺗﻔﺎع ﺑﺎﻳﺪ ﻳـﻚ ﭘـﺎﮔﺮد ﭘـﻴﺶ ﺑﻴﻨـﻲ ﮔﺮدد و ﻫﺮ ﻗﻄﻌﻪ از ﻧﺮدﺑﺎن ﻛﻪ ﺣﺪ ﻓﺎﺻﻞ دو ﭘﺎﮔﺮد اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﻗـﺮار ﮔﻴـﺮد ﻛـﻪ در اﻣﺘﺪاد ﻗﻄﻌﻪ ﻗﺒﻠﻲ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

ﻣﺎده ١٨٢- ﻧﺮدﺑﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ در ﺟﻠﻮی دری ﻛﻪ ﺑﺎز ﻣﻲ ﺷﻮد ﻗﺮار داده ﺷﻮد، ﻣﮕـﺮ آن ﻛـﻪ در ﻗﺒﻼ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺴﺘﻪ و ﻗﻔﻞ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺎده ١٨٣- در ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ رﻓﺖ و آﻣﺪ زﻳﺎد اﺳﺖ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫـﺎی ﺑـﻴﺶ از دو ﻃﺒﻘﻪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮای ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ و ﭘﺎﻳﻴﻦ آﻣﺪن از ﻧﺮدﺑﺎن ﻫﺎی ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.

 ﻣﺎده ١٨۴- از ﻳﻚ ﻧﺮدﺑﺎن ﻧﺒﺎﻳﺪ در ﻫﺮ زﻣﺎن ﺑﻴﺶ از ﻳﻚ ﻧﻔﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﻳﺪ.

ﻣﺎده ١٨۵- در ﻫﻨﮕﺎم اﺳﺘﻘﺮار ﻧﺮدﺑﺎن، ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻴﻦ ﭘﺎﻳﻪ ﻧﺮدﺑﺎن ﺗﺎ ﭘﺎی دﻳﻮار ﺗﻘﺮﻳﺒـﺎ در ﺣﺪود ﻳﻚ ﭼﻬﺎرم ﻃﻮل ﻧﺮدﺑﺎن اﺧﺘﻴﺎر ﺷﻮد.

ﻣﺎده ١٨۶- در ﻣﻮاردی ﻛﻪ اﻣﻜﺎن ﺗﻜﻴﻪ دادن و اﺳـﺘﻘﺮار ﻧﺮدﺑـﺎن ﺑـﺎ ﺷـﻴﺐ ﻣﻨﺎﺳـﺐ و اﻳﻤﻦ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺣﺮﻛﺖ ﻧﺮدﺑﺎن، ﺗﻜﻴﻪ ﮔـﺎه ﻳـﺎ ﭘﺎﻳـﻪ آن ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺴﺘﻪ و ﻳﺎ ﻣﻬﺎر ﺷﻮد.

ﻣﺎده ١٨٧- ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﺮدﺑﺎن در ﻣﺤﻠﻲ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﻟﻐﺰش دارد ﻗﺮار داده ﺷﻮد ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﮔﻮه ﻳﺎ ﻛﻔﺸﻚ ﻻﺳﺘﻴﻜﻲ ﺷﻴﺎردار ﻳﺎ ﺳﺎﻳﺮ وﺳﺎﻳﻞ و ﻣﻮاﻧـﻊ ﻣﺸـﺎﺑﻪ، از ﻟﻐـﺰش ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎ ﺑﺮ روی زﻣﻴﻦ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻳﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﻜﻴﻪ ﮔﺎه ﻧﺮدﺑﺎن در ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ دارای اﺳﺘﺤﻜﺎم ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ .

ﻣﺎده ١٨٨- ﻃﻮل ﻧﺮدﺑﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﻃـﻮری اﻧﺘﺨـﺎب ﺷـﻮد ﻛـﻪ ﭘـﺲ از اﺳـﺘﻘﺮار ﺻـﺤﻴﺢ آن ، اﻧﺘﻬﺎی ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ آن ﺣﺪود ﻳﻚ ﻣﺘﺮ از ﻛﻒ ﻣﺤﻠﻲ ﻛﻪ ﻛﺎرﮔﺮ در آن ﭘﻴﺎده ﻣﻲ ﺷـﻮد ﺑـﺎﻻﺗﺮ ﺑﻮده و اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ اﺿﺎﻓﻲ ﻓﺎﻗﺪ ﭘﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺿـﻤﻨﺎ ﻗﺴـﻤﺖ اﺿـﺎﻓﻲ ﻣـﻲ ﺗﻮاﻧـﺪ ﻓﻘـﻄ دارای ﻳﻚ ﺿﻠﻊ ﺑﺎﺷﺪ.

ﻣﺎده ١٨٩- از ﺗﻜﻴﻪ دادن ﻧﺮدﺑﺎن ﺑﻪ ﺳـﺘﻮن اﺳـﺘﻮاﻧﻪ ای، از ﻗﺒﻴـﻞ ﻟﻮﻟـﻪ ﻓﻠـﺰی ﻳـﺎ ﺗﻴـﺮ ﭼﻮﺑﻲ و ﻏﻴﺮه و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺒﺶ دﻳﻮار ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻳﺪ.

ﻣﺎده ١٩٠- ﻛﺎرﮔﺮان را ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺑﺮدن و ﭘﺎﻳﻴﻦ آوردن ﺑﺎرﻫﺎی ﺳـﻨﮕﻴﻦ ﻳـﺎ ﺣﺠـﻴﻢ ﺑـﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻧﺮدﺑﺎن وادار ﻧﻤﻮد.

ﻣﺎده ١٩١- ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن آﺳﻔﺎﻟﺖ ﻳﺎ ﻗﻴﺮ داغ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻧﺮدﺑﺎن ﻣﺠﺎز ﻧﻤﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

منبع : آئین نامه حفاظتی کارگاه های ساختمانی