قسمتهای اصلی چاه جذبی، شامل گلدانی چاه، میله‌ی چاه و انباره‌ی آن است. گلدانی به منظور جلوگیری از پاشش فاضلاب به دیواره های چاه و ریزش آن است. گلدانی را سفالی، آجری یا پلیمری می سازند که تخریب آن بسیار کم است. گلدانی درون قسمت طوقهء چاه (که با آجرچینی با آجر آب‌دیده و ملات سیمان، عیار 350 کیلوگرم در مترمربع به صورت گنبدی اجرا می شود) قرار می گیرد. حداقل ارتفاع چاه تا زیر طوقه 2/5 متر پیشنهاد شده است. قطر میله‌ی چاه معمولا 80 تا 100 سانتیمتر است.
قبل از حفر چاه، ابتدا باید نسبت به قدرت جذب خاک، آزمایشهای لازم انجام شود. همچنین، قبل از حفر چاه، جهت جلوگیری از آلودگی محیط زیست از عدم وجود قنات و یا سفره‌های زیرزمینی (زیرسطحی) آب در محل چاه مطمئن شد. در جاهایی که ریزش میله‌ی چاه محتمل است باید با تهیه و نصب کَوَل بتنی، سفال یا آجرچینی ریزش را مهار کرد. نصب لوله‌ی هواکش برای خروج گازهای متصاعد شده از فاضلاب در چاه ضروری است.
در حفره‌ی چاه، باید حتما مقنی دارای پمپ هوادهی باشد؛ همچنین یک کارگر همکار وی بالای سر چاه آماده بوده و حاضر داشته باشد.
چاه باید در نقطه‌ای از ساختمان حفر شود که باعث آسیب دیدن سایر اجزای ساختمان و یا وارد آمدن وزن ساختمان و پی‌های مربوطه به آن و ریزش نشود.
حجم انباره‌ی چاه را معمولا بر اساس تعداد نفرات محاسبه می کنند. بدین منظور، می توان از جدول مرجع استفاده کرد.
ارتفاع میله را معمولا 8 تا 12 متر (در مناطق معمولی) می گیرند و انباره را به صورت مخروطی و با ارتفاع حدود 2 متر حفر می کنند. حفر انباره هرگز نباید به صورت مربع یا مستطیل باشد.
مکان حفر چاه به گونه‌ای انتخاب شود که وزن ساختمان و پی های مربوطه به آن وارد نشود.
