ﺣﻔﺎﻇ ﮔﺬاری ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻫﺎی ﻛﺎر

ﻣﺎده ١٠٠- ﻫﺮ ﺑﺨﺸﻲ از ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻛـﺎر ﻳـﺎ ﻣﺤـﻞ ﻛـﺎری ﻛـﻪ ﺑﻠﻨـﺪی آن ﺑـﻴﺶ از (١٢٠) ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ و اﻣﻜﺎن ﺳـﻘﻮﻃ از روی آن وﺟـﻮد داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ، ﺑﺎﻳـﺪ دارای ﺟـﺎن ﭘﻨﺎه ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻄ زﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ:

اﻟﻒ- ﺣﻔﺎﻇ از ﺟﻨﺲ ﻣﺮﻏﻮب و ﻣﻨﺎﺳﺐ و دارای اﺳﺘﺤﻜﺎم ﻛﺎﻓﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

ب- ﻧﺮده ﺑﺎﻻﻳﻲ ﺑﻴﻦ (٩٠) ﺗﺎ (١١٠) ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﻻی ﺳﻄﺢ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻗﺮار ﮔﻴﺮد.

ج- ﺑﺮای ﺟﻠﻮﮔﻴﺮی از ﺳﺮﺧﻮردن ﻛﺎرﮔﺮان و ﻳﺎ اﻓﺘﺎدن ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ و اﺑﺰار ﻛـﺎر از روی ﺟﺎﻳﮕـﺎه و ﭘــﺎﺧﻮری در ﻟﺒــﻪ ﺑــﺎز ﺟﺎﻳﮕــﺎه ﺑـﻪ ﺑﻠﻨــﺪی (١۵) ﺳــﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘــﺮ و ﺿــﺨﺎﻣﺖ ﺣﺪاﻗﻞ (۵/٢) ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ ﻧﺼﺐ ﺷﻮد.

د- ﻧﺮده ﻣﻴﺎﻧﻲ ﺑﻴﻦ ﭘﺎﺧﻮر و ﻧﺮده ﺑﺎﻻﻳﻲ ﻗﺮار داده ﺷﻮد.

ﻫـ- ﺣﺘﻲ اﻻﻣﻜﺎن ﺳﺮﭘﻮش ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ در ﻟﺒﻪ ﺧﺎرﺟﻲ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻫﺎ ﻧﺼﺐ ﮔﺮدد.

ﻣــﺎده ١٠١- ﺣﻔــﺎﻇ ﻫــﺎ ﻧــﺮده ای و ﭘﺎﺧﻮرﻫــﺎی ﻟﺒــﻪ ﺟﺎﻳﮕــﺎه دارﺑﺴــﺖ ﺑﺎﻳــﺪ در ﺳــﻮی داﺧﻠﻲ ﺳﺘﻮن ﻋﻤﻮدی ﻣﻬﺎر ﺷﻮﻧﺪ.

ﻣﺎده ١٠٢- ﻧﺮده ﻫﺎ، ﭘﺎﺧﻮرﻫﺎ و وﺳﺎﻳﻞ دﻳﮕﺮ ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ ﻛﻪ در ﺟﺎﻳﮕﺎه دارﺑﺴﺖ ﺑﻪ ﻛـﺎر رﻓﺘﻪ اﻧﺪ، ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﺟﺎی ﺧﻮد ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ ﻣﮕﺮ در زﻣﺎﻧﻲ و در ﺣـﺪی ﻛـﻪ ﺑـﺮای ورود اﺷﺨﺎص، ﺣﻤﻞ ﻳﺎ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﻲ ﻻزم اﺳﺖ.

ﻣﺎده ١٠٣- ﺟﺎﻳﮕﺎه ﻫﺎی دارﺑﺴﺖ ﻣﻌﻠﻖ ﺑﺎﻳﺪ از ﻫﺮ ﺳﻮ دارای ﺣﻔﺎﻇ ﻧﺮده ای و ﭘﺎﺧﻮر ﺑﺎﺷﻨﺪ. اﻣﺎ:

اﻟﻒ- اﮔﺮ ﻛﺎر ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻧﺘﻮان ﺣﻔﺎﻇ را ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻄ ﺑﻨﺪ (ب) ﻣﺎده (١٠٠) ﻧﺼـﺐ ﻧﻤﻮد ، ارﺗﻔﺎع ﺣﻔﺎﻇ ﻃﺮف دﻳﻮار را ﻣﻲ ﺗﻮان (٧٠) ﺳﺎﻧﺘﻲ ﻣﺘﺮ اﺧﺘﻴﺎر ﻧﻤﻮد.

ب- اﮔﺮ ﻛﺎرﮔﺮان روی ﺳﻜﻮ ﻳﺎ ﺟﺎﻳﮕﺎه ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻛﺎر ﻣـﻲ ﻛﻨﻨـﺪ، ﻧﺼـﺐ ﺣﻔـﺎﻇ و ﭘﺎﺧﻮر ﺳﻤﺖ دﻳﻮار اﻟﺰاﻣﻲ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ در اﻳـﻦ ﺣﺎﻟـﺖ ﺟﺎﻳﮕـﺎه ﺑﺎﻳـﺪ ﻣﺠﻬـﺰ ﺑـﻪ ﻃﻨـﺎب، ﻛﺎﺑﻞ ﻳﺎ زﻧﺠﻴﺮﻫﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷـﺪ ﺗـﺎ ﻛـﺎرﮔﺮان در ﺻـﻮرت ﺳـﺮﺧﻮردن ﺑﺘﻮاﻧﻨـﺪ از آن ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان دﺳﺘﮕﻴﺮه اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.