شیب بندی به معنی شیب دادن به یک سطح افقی، برای حرکت آب از نقاط حساس ساختمان است.
به طور کلی، هر سطح افقیِ خارجیِ ساختمان باید دارای شیب مناسب برای دور کردن آب باران باشد.
پنجره یا آستانه‌ی در، چه از جنس سنگ باشد، چه بتن، چوب یا فلز، همیشه دارای یک شیب است تا از جمع شدن آب در کنار درگاه و یا قاب پنجره جلوگیری نماید.حداقل شیب برای این نوع سطح حدود 1 اینچ در هر فوت است. شیب تندتر آب را سریعتر تخلیه می کند و از امنیت بالاتری برخوردار است.
شیب روی درپوش دودکش بتنی، از نفوذ آب به درون ساختار دودکش جلوگیری می کند. این شیب باید حداقل 1:12 باشد. لبه‌ی خارجی کلاهک باید حداقل 3 اینچ (75 میلیمتر) ضخامت داشته باشد تا از ترک‌خوردگی بتن، شکستگی‌ای که معمولا در لبه ایجاد می‌شود، جلوگیری کند. لبه‌ی شیب بالایی دودکش از دو بخش شیبدار تشکیل شده است که آب را از اطراف دودکش دور می‌کند.
درپوش جان‌پناه ساختمان نیز باید شیبدار ساخته شود تا آب را از درزهای جان‌پناه دور نگه دارد. معمولاً شیب به سمت سقف تخلیه می شود تا لکه‌دار شدن نمای ساختمان به حداقل برسد. عایق رطوبتی نیز باید از روی دیوار جان پناه تا سطح سقف امتداد یابد تا مانع نفوذ آب به سازه دیوار و سقف شود.سطح کف نیز در محل اتصال افقی بین پانلهای دیواری باید شیبدار ساخته شده تا آب به بیرون تخلیه شود. حتی اگر محل اتصال در قسمت خارجی با درزگیر بسته شود، تا در صورت خراب شدن درزگیر، هدایت آب بدرستی انجام شود.
برای جریان مناسب آب در سقف شینگل، شیب باید زیاد باشد. اگر شیب بیش از حد کم باشد، آب روی سقف باقی مانده و به اطراف و زیر شینگل می رود و به شکاف های زیرین نفوذ می کند. هر نوع از محصولات ساخت سقف شینگل حداقل شیب توصیه شده‌ی مخصوص به خود را دارد. در مکانهای در معرض دیدی که باران بر اثر باد به سمت ساختمان هدایت می شود، شیب تندتر از حداقل توصیه می شود. بطور کلی باید توجه شود تا شیب سقف از 1:3 کمتر نشود.
شینگل از چوب، از آسفالت و سقف فلزی بدون لحیم می توانند تا 1:4 با زیرانداز مخصوص مسطح شوند. مسلما آب از روی شیبهای تندتر، سریعتر دور شده و در نتیجه ساختمان کمتر در معرض مشکلات نفوذ رطوبت است اما شیب تندتر هزینه‌ی بیشتری دارد، زیرا مساحت سقف افزایش می یابد و شرایط نصب آن نیز برای کارگران مشکلتر است. بسیاری از متریال های پوشاننده سقف را می‌توان در شیب بسیار تندی پیاده سازی نمود، حتی در سطوح عمودی.
سقفهای به اصطلاح تخت به ندرت مسطح هستند. روی آنها نسبت به نقاطی که آب توسط زهکش های سقف یا مجرای فاضلاب هدایت می‌شود، شیب مثبتی ایجاد می‌شود، زیرا ایستادن آب روی سقف می تواند باعث خرابی غشای آن و حتی فروریختن سازه شود. در واقع نام صحیح سقف های “تخت” سقف هایی با “شیب کم” است. زهکش ها در یک سقف با شیب کم باید یا در نقاطی که سازه حداکثر انحراف را دارد، قرار گیرند (معمولاً در وسط تیرچه) یا در نقاطی که با ایجاد شیب بندی و پوکه ریزی، ایجاد شوند.
کروم بندی سقف با ایجاد یک شیب دلخواه سبب تخلیه آسان آب باران از روی سقف مسطح می شود. حداقل شیب توصیه شده 1:100 بوده بدون شک شیب بیشتر نیز مطلوب است.
مجری باید برای طراحی سیستم تخلیه‌ی آب باران، مستقیما با مهندس سازه همکاری کند. این امر به ویژه اگر سقف از تخته‌های بتونی پیش‌ساخته یا تیرآهن تشکیل شده باشد بسیار مهم است. همچنین ایجاد یک مجموعه‌ی کامل و مستقل از زهکشی های کمکی سقفی یا شیروانی برای زمانی که خروجی آب اولیه به دلیلی مسدود شده است، حائز اهمیت است.
زهکش های کمکی معمولاً در ارتفاع 2 اینچ (51 میلیمتر) بالاتر از زهکش های اولیه قرار دارند و باید توسط شبکه‌ی جداگانه‌ی لوله‌کشی انجام شوند.
