به منظور تامین گرمای مورد نیاز برای تامین آب گرم مصرفی و همچنین گرم کردن ساختمان در ماههای سرد سال باید از منبع گرمایی آبی (دیگ یا بویلر) استفاده نمود.
دیگهای مورد استفاده در ساختمان برحسب ظرفیت از سیستم های کوچک دیواری موسوم به پکیج (با حداقل ظرفیت 20 کیلووات) تا بویلرهای بخاری که حتی میتوانند نیاز گرمایی یک شهر را تامین کنند، ساخته میشوند.
آب سرد ورودی با ورود به دیگ گرم شده و آب گرم مصرفی، برای مصارف بهداشتی تولید می شود.
برای گرمایش ساختمان نیز سیال عامل (آب) با ورود به دیگ گرم و از طریق لوله کشی به پایانه های موجود در فضاهای ساختمانی رفته و پس از انتقال گرما به ساختمان، به سمت دیگ بازگشته و مجددا برای تامین نیاز گرمایی ساختمان، حرارت میبیند.
ویژگی های دیگ (بویلر) چدنی
این دیگ از قطعاتی بنام پره تشکیل شده که میتواند به محل موتورخانه حمل و در آنجا به هم متصل شود.
با کم و زیاد کردن این پره ها، میتوان ظرفیت حرارتی دیگ را کاهش یا افزایش داد.
حداکثر فشار تحملی دیگهای چدنی 5 اتمسفر میباشد.
دیگهای چدنی در ظرفیتهای متنوع و حداکثر تا 2,500,000 Btu/hr ساخته می شوند.
روند کار دیگ چدنی: در مشعل، سوخت (گاز، گازوئیل و …) با هوا ترکیب شده و شعله حاصل، محفظه احتراق را گرم میکند.
این حرارت به آب عبوری منتقل شده و آب گرم مورد نیاز برای نیاز گرمایی ساختمان (تولید آب گرم مصرفی و گرمایش ساختمان) فراهم میشود. دود حاصل از احتراق نیز به دودکش منتقل می شود.
ویژگی های دیگ (بویلر) فولادی
این دیگها با دو نوع لوله آتش و لوله آب شناخته می شوند.
در دیگ لوله آتش گازهای حاصل از احتراق از میان لوله هایی که توسط آب در گردش احاطه شده، عبور می نماید.
از این دیگها در سیستمهای حرارت مرکزی با آب داغ یا بخار استفاده می شود.
فشار کاری این دیگها از فشار پایین تا فشار 16 اتمسفر میباشد. این دیگ در ظرفیت های مختلفی (معمولا حداکثر تا ) ساخته میشوند.
در دیگ فولادی لوله آب، آب در لوله ها گردش نموده و آتش از بیرون به لوله های آب برخورد میکند.
این دیگها از فشار 10 اتمسفر تا 60 اتمسفر بوده و ظرفیت آنها تا 6^10*250 btu/hr می باشد.
عامل محدود کننده ظرفیت آنها حجم آنها و اشکالات حمل و نقلی است. سوخت آنها میتواند گاز، گازوئیل و … باشد.
این دیگها نیز در سیستمهای حرارت مرکزی با آب داغ یا بخار قابلیت استفاده دارد.
